هودی لباسی است که در آمریکای شمالی با طرحی مشخص و طرح‌دار بافته شده از نخ‌های حجیم ساخته شده است.
در اواخر قرن نوزدهم در میان قوم کوویچان، از مردم کوست سالیش در بریتیش کلمبیا به وجود آمد.
از نظر تاریخی هودی هندی یا ژاکت سیواش (یک کلمه تحقیرآمیز شینوک برای مردم بومی) نیز نامیده می شود، مردم کوویچان این نام را پس از دهه 1950 به عنوان وسیله ای برای تأکید بر ادعای خود بر این لاس بازپس گرفتند.
محبوبیت هودی پسرانه زمستانی پشمی در اواسط دهه 1900، هودی را به دنیای مد بین المللی سوق داد، جایی که توسط طراحان غیر بومی استفاده شده است.
با این وجود، چندین بافنده از جوامع مختلف Coast Salish در اطراف جزیره ونکوور و سرزمین اصلی بریتیش کلمبیا به تولید و فروش ژاکت های اصیل ادامه می دهند.
در سال 2011، دولت کانادا ژاکت‌های بافتنی و هودی های کوویچان را از نظر ملی و تاریخی مهم تشخیص داد.
قبل از تماس با اروپا، زنان کوویچان پتوهایی از موهای بز و سگ کوهی می بافتند که قدیمی ترین بقایای آن بین 300 تا 500 سال قدمت دارند.
در پایان قرن نوزدهم، بسیاری از بافندگان از ساخت پتوهای دست‌بافت دست برداشتند و به جای آن سوزن‌های بافندگی را انتخاب کردند.
هجوم پتوهای پوینت شرکت Hudson’s Bay و مشکل در حفظ یک منبع ثابت از موی بز و سگ مورد استفاده در تولید پشم برای پتوها، دست‌بافی را چالش‌برانگیزتر کرد.
به طور قطع مشخص نیست که چگونه بافندگی برای اولین بار در میان ساحل سالیش پدیدار شد.
یک نظریه این است که جرمینا کالوین، مهاجری به دره کوویچان از جزایر شتلند (واقع در شمال شرقی اسکاتلند) در اواخر دهه 1880، به زنان بومی نحوه کارتن‌سازی، ریسندگی و بافندگی را آموزش داد.
برخی بر این باورند که کولوین سبک بافتنی Fair Isle را به آنها آموخت.
تکنیکی که از جزایر شتلند بیرون آمد و الگوهای ردیفی با رنگ‌های متعدد شبیه به طرح ژاکت کوویچان ایجاد کرد.
با این حال، هودی به دلیل پشم سنگین و فرآوری نشده با دست، الگوهای هندسی، رنگ و طراحی منحصر به فرد باقی مانده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.